Ik leef in het nu, maar wil graag leren van het verleden om het te kunnen gebruiken in mijn toekomst.
Wat een mooie zin...
En zo langzamer hand merk ik dat ik ook steeds meer zo leef.
De cirkel waar ik jaren geleden in gevangen zat voel ik niet meer zo.
een hele enkele keer komt het verleden weer terug op mijn pad en dan merk ik dat ik ook weer terug ben gevallen in mijn oude patroon.
Ik dan vooral leef met het antwoord, 'waarom niet?'
Daar heb ik vrijwel nooit een antwoord op en dan doe ik het maar.
Om weer te ontdekken dat die vorm van leven niet meer bij mij past en ik het zeker niet meer wil!
Nee, als iemand mij iets vraagt moet ik mezelf de vraag stellen, 'waarom wel?'
Als ik er dan een goed gevoel bij heb, kan ik het door laten gaan maar als ik niet goed weet wat ik ermee moet kan ik 'nee' zeggen.
En het is gebleken dat dit voor mij heel goed werkt.
Ik word er rustiger van...
Al krijg ik de kriebels van de reacties op mijn 'nee'... Dat is dan wel weer jammer, maar niet mijn probleem.
Het probleem blijft dan ook bij de ander liggen en ik pak het niet op. Ik doe er even helemaal niets mee.
Als de ander weer komt kunnen we weer in balans komen.
Als de ander niet komt kan ik het loslaten...
Een les uit het verleden, die ik nu gebruik om in mijn toekomst vooral rust te creëren....
Niet dat het makkelijk is, maar het is iets wat ik moet.
