Herfst

Herfst... een prachtig jaargetijde,
Ik houd van de verandering die er in deze tijd van het jaar is.
De verandering van de warmte, de zomerse warmte die plaats maakt voor het heerlijke frisse.
De lange, zwoele, vooral klamme zomeravonden met vliegen, muggen en nog meer zweten terwijl je stil zit, worden gezellige, frisse avonden met de gordijnen dicht, de kaarsen aan een warme deken over me heen...
Van achter het raam hoor je de wind rond het huis, een fikse regenbui geseld de ramen en ik koester me nog eens wat extra in mijn warme deken.
Met een hete kop thee kan ik hier echt van genieten

Het is ook de tijd van de vallende bladeren, de bomen worden weer kaal,
De trots kleurende bloemen in de tuin verliezen hun kleur en worden grauw, sterven af.
De helder blauwe hemel van de zomer maakt plaats voor grijze, grauwe luchten, soms zelfs donkere wolken.
Als ik naar buiten ga moet ik een warme jas aan, tot de hals dicht, want de wind is koud... nog even en dan zijn sjaal en muts hard nodig om warm te blijven.

De herfst... niet alleen de natuur wordt grauwer, ook staat het bekent om het grauwer denken...
Alles ziet er niet meer zo opgewekt en vrolijk uit en dan lijkt het moeilijk om ergens de goede en opgewekte kant van te zien.
Daar heb ik voor zover ik mezelf kan inschatten nooit zo mee bezig gehouden en kan me hier ook niet in vinden...
Misschien houd ik er juist te veel van, de heerlijke warme avonden, het knapperde gevallen blad, de regen die valt... mijzelf lekker opwarmen onder een warme deken met een warme kop thee.

Ondanks dat het met een neerslachtig gevoel weinig te maken heeft, is het mij al wel opgevallen dat bepaalde verrassingen, die ik lastig weet op te lossen altijd in het najaar verschijnen.
Om tegen het begin van het volgende jaar plaats te maken voor nieuwe inzichten en nieuwe doelen.

Laat de herfst maar komen...