2e blogopdracht #ibzd

De tweede blogopdracht ; Fotografeer de zonsondergang vanuit je eigen huis en blog over het gevoel dat je erbij hebt, hoe je (werk)dag is geweest en hoe je nu uitrust.

Bij het lezen van deze opdracht moest ik toch echt even nadenken of die foto wel zou lukken...    Ik heb vanuit huis nog nooit een zonsondergang gezien. Maar de uitdaging is er, we gaan de avonden in de gaten houden. Allereerst maar eens uitzoeken wáár de zon onder gaat. Die zoektocht was gelukkig wel heel makkelijk, aan de achterkant van het huis. Maar ik moest wel op tijd zijn, want anders verdwijnt hij achter de flatjes.

Vanuit de woonkamer zie ik niets, dus we maken de foto vanuit de slaapkamer, de eerste verdieping. 
                                                                                       


Oef, die valt wel erg tegen, de zon is al achter de wolken en eigenlijk ook al achter de flat.
De volgende avond maar wat beter opletten en gelukkig is het dan ook beter weer.
Nu is het bijna mooi! Als die huizenblokken en die flat er niet zouden zijn.
Als ik dan ook nog meer inzoem op de zon zelf komt er zelfs een hele mooie foto van!

                                

Met het maken van de foto ben ik me er heel erg van bewust dat ik dus echt nooit oplet wat er in de natuur om mij heen gebeurt. Uiteraard merk ik dat het frisser wordt, na een warme dag. De zon schijnt niet meer in mijn achterkamer. Maar nooit kwam er het besef dat dit gepaard gaat met de zonsondergang. Eerder met het feit dat de flat de zon uit mijn tuin houdt.
Nu zit ik op de bank en voel ineens een gemis van jaren. Ik had al vele jaren kunnen genieten van toch echt wel een mooie zonsondergang vanuit mijn kleine huisje tussen al die andere blokhuizen.
Had ik eerder de tijd genomen om met de camera de zon op te zoeken had ik niet elke avond als een echte zombie voor die tv zitten hangen, hopend dat het snel bedtijd zou worden zodat ik mijn lijf de broodnodige rust kon geven.
Na een dag van bedenken hoe deze nu weer door te komen, waar de acties zich zoals gewoonlijk wel vormen gedurende de dag, maar ik altijd het idee heb dat ik niets gedaan heb, plof ik na het eten op de bank en kom er pas af als de hond uit moet, mijn kop thee moet zetten om daarna weer op diezelfde bank neer te ploffen.
Maar dankzij deze foto en de nodige tijd en energie die ik er in kon steken heeft mijn avond een nieuwe betekenis gekregen.
Ik hoef niet meer jaloers te zijn op die ongelooflijk mooie zonsondergang van verre oorden en vooral lege, zonder beton voorziene plaatjes....
Ik heb het hier zelf, in mijn eigen achtertuin.
Ik ben een gelukkig mens!